Cmentarz Porte Sante - nekropolia we Florencji - Włochy

Cmentarz Porte Sante, czyli Święte Bramy, to monumentalny cmentarz przykościelny, zlokalizowany w bastionie okalającym kościół San Miniato al Monte i Pałac Biskupów. Znajduje się na szczycie wzgórza na które prowadzi kilkadziesiąt umiarkowanie stromych schodów. Widok ze szczytu zdecydowanie rekompensuje trud wspinania się po nich, natomiast zabytki nekropolii mogą się naprawdę podobać, również tym, którzy nie przepadają za tego typu miejscami, gdyż nagrobki są nie tylko ozdobą grobów, ale również interesującymi rzeźbami.

Cmentarz datuje swój początek w roku 1837. Projekt starszej części wykonał autor fasady bazyliki Santa Croce, Niccolò Matas, a późniejsze powiększenie cmentarza o teren szesnastowiecznej fortecy, leżący wokół kościoła, zostało wykonane przez Mariano Falciniego.
Nowy cmentarz powstał równolegle z rozwojem nowej sieci drogowej, opracowanej przez Poggiego, która wraz z otwarciem Bulwaru Colli i monumentalnych schodów stworzyła nowe sposoby dostępu do bazyliki San Miniato.
Poza licznymi neogotyckimi elementami architektonicznymi na cmentarzu Porte Sante znajdują się przede wszystkim miejsca pochówku wielu znamienitych postaci, a w tym głównie przedstawicieli kultury i sztuki oraz dziennikarzy.

 

 

 

 

 

Zwiedzanie cmentarzy w odwiedzanych przeze mnie miastach stało się pewnego rodzaju tradycją. Idąc z tym duchem, staram się zobaczyć przynajmniej jedną nekropolię przy okazji każdej wycieczki. Nie zawsze się to jednak udaje. Bywa, że problemem jest ilość czasu jakim dysponuję, ale również zdarza się, że utrudniona jest dostępność wybranego miejsca. Pechową bowiem i niepisaną tradycją stało się już niestety również to, że zwiedzenie cmentarza (przynajmniej w całości) stało się niemożliwe z powodu jego zamknięcia. Zdarzyło mi się to już trzeci raz we Włoszech. Porte Sante we Florencji nie było tu niestety wyjątkiem - nad czym ubolewam. Co ciekawe nie jest to zwykle kłopot w Polsce, gdyż polskie cmentarze najczęściej dostępne są całą dobę. Jednak w wielu innych krajach, cmentarze, zwłaszcza te typowo historyczne często posiadają ograniczenia w dostępności i są zamykane na noc, a bywa, że i już popołudniami. Polecam więc sprawdzić godziny otwarcia takiego miejsca wcześniej, jeżeli zależy nam aby je zwiedzić.

W tym przypadku Porte Sante zamknięto mi dosłownie przed nosem. I mówiąc szczerze, nie do końca nawet wiem dlaczego, gdyż zgodnie z informacją dostępną w internecie, powinien on być otwarty znacznie dłużej niż był. Niemniej pan, który zamykał cmentarz, zrobił to. Mój łamany (w zasadzie żaden) włoski i łamany (w zasadzie żaden) angielski tego pana, pozwoliły mi dowiedzieć się jedynie tyle, że cmentarz po prostu na dzisiaj będzie już niedostępny. Była to godzina ledwie 13 w piątek. Mimo więc tego, że cmentarz powinien być otwarty aż do 17, to mogłam obejrzeć jedynie ogólnodostępną jego część - ledwie maleńki wycinek całości, zlokalizowany na dziedzińcu kościoła San Miniato al Monte. No cóż, będzie okazja do kolejnych odwiedzin tego miejsca, tym razem dla pewności chyba najlepiej o samym świcie.

Niemniej, już tak niewielki fragment całości który obejrzałam, zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Naprawdę jest co podziwiać i czym się zachwycić. Niedosyt co prawda pozostał, ale i radość z zobaczenia tego co się udało również jest.
Za tym, aby odwiedzić to miejsce, przemawia również fakt, że nie ma tu tłumów. Niewielu niedzielnych turystów "zapuszcza" się tak wysoko, aż na wzgórza okalające Florencję od południa, gdyż co by nie mówić, wymaga to odrobiny wysiłku. Dodaje to niepodważalnie +1 punkt do atrakcyjności tego miejsca. Swoboda choćby podziwiania widoków stąd jest zdecydowanie większa niż w innych punktach, gdzie od tłumów ciężko się opędzić.
To, że ludzi, a może przede wszystkim Włochów, nie ma tu zbyt wielu, związane jest też z czymś innym. Włosi generalnie temat śmierci, cmentarzy i umierania uznają za temat tabu. Stąd też podziwianie grobowców i grobowych rzeźb uznają oni za coś nie tyle złego, co nie do końca naturalnego. Zerknięcie z daleka jest jeszcze może i ok, ale podchodzenie blisko, wczytywanie się w napisy na tablicach, oglądanie popiersi lub robienie zdjęć nie jest szczególnie pożądane. Co prawda nikt wprost nie twierdzi, że nie można lub, żeby przestać, jednak wzrok Włochów gdy robiłam powyżej prezentowane zdjęcia wyjaśniał wiele. Niektóre ze spojrzeń wyglądały naprawdę gniewnie. Warto o tym pamiętać i mieć na uwadze przy zwiedzaniu podobnych miejsc.

Ocena końcowa: 8 pkt.