Florencja - najpiękniejsze zabytki miasta, czyli podróż po Toskanii - cz. II
Opowieść o Florencji została przeze mnie podzielona na dwie części. W części pierwszej (do przeczytania TUTAJ) skupiłam się na aspektach związanych z kulturą, sztuką i sztuką kulinarną, a w drugiej części opiszę wszystkie te związane z architekturą i zabytkami tej Toskańskiej metropolii.
Rozpoczynając podróż po zabytkach tego pięknego włoskiego miasta warto powiedzieć jedno, to miasto samo w sobie jest jednym, wspaniałym zabytkiem. Dlatego niezależnie od tego jakie miejsca wybierzecie i gdzie się nie udacie na wycieczkowy spacer, to zawsze będzie to wybór idealny i doskonały.
ZABYTKI - MOSTY
Pokaźną listę licznych zabytków godnych polecenia rozpocznę od florenckich mostów, które są wciąż rozpoznawalne i cenione przez swoją ponadczasową architekturę na całym świecie.
Pierwszy z nich, według mnie najciekawszy i najpiękniejszy, to oczywiście Ponte Vecchio, czyli Most Złotników, który niesamowite wrażenie robi zarówno za dnia jak i po zmroku.
Ponte Vecchio nad rzeką Arno wzniesiono w 1335 roku. Obecnie jest on najstarszym i jedynym florenckim mostem, który nie został zburzony podczas II Wojny Światowej. Niemal od początku swojego istnienia most ten był miejscem, w którym ulokowali się miejscy handlarze. Później, w XIV w. po obu stronach mostu dobudowano niewielkie budynki, w których powstały kramy rzemieślników, głównie złotników. Ostatecznie, w XVI w. most rozbudowano o tzw. korytarz Vasariego, tworząc charakterystyczną nadbudowę mostu, która sprawia, że most Ponte Vecchio jest najbardziej znanym zabudowanym (krytym) mostem świata.
Oba powyższe mosty: Ponte Vecchio i Ponte Santa Trinitá, tworzą bardzo interesującą panoramę nadrzeczną, którą podziwiać można z mostu Ponte Alla Carraia.
ZABYTKI - ARCHITEKTURA
ZABYTKI - CMENTARZ
Zwiedzanie cmentarzy wśród odwiedzanych przeze mnie miast stało się już pewnego rodzaju tradycją. Florencja nie była więc tutaj wyjątkiem i również w tym mieście odwiedziłam jeden cmentarz. Choć wybrany został stosunkowo mały, wcale nie był on niepozorny. Wręcz przeciwnie, cmentarz Porte Sante, czyli Święte Bramy, może zrobić wrażenie również na tych, którzy za tego typu zabytkami nie przepadają. Sam w sobie bowiem jest interesującą galerią pełną posągów i rzeźb nagrobnych, a widok jaki rozciąga się na miasto ze wzgórza wart jest wejścia po kilkudziesięciu schodach. Więcej o samym cmentarzu do przeczytania tutaj: CMENTARZ PORTE SANTE
ZABYTKI - KOŚCIOŁY
Florencja, podobnie jak inne duże włoskie miasta, jest przebogata w zabytki architektury sakralnej. Jest tutaj wiele świątyń, kaplic i klasztorów godnych zobaczenia, a każdy kolejny kościół wydaje się być jeszcze starszym i jeszcze piękniejszym niż poprzedni. Przed odwiedzaniem takich atrakcji warto jednak najpierw przeprowadzić małe rozpoznanie. Nie wszystkie świątynie są dostępne do zwiedzania wewnątrz. Niekiedy aby wejść do środka należy zakupić bilet wstępu, niekiedy są to ograniczenia co do godzin otwarcia. Są również też i takie (np. Santa Croce), do których wstęp jest wzbroniony. Niezależnie jednak od tego na czym nam zależy, już samo podziwianie wspaniałej architektury i kunsztu budownictwa daje wiele przyjemności. Poniżej opisy kilku przykładowych propozycji, taki Must see kościołowy, który oczywiście nie wyczerpuje tematu.
Z opisanym już wcześniej cmentarzem Porte Sante bezpośrednio związany jest kościół San Miniato al Monte, czyli XI-wieczna świątynia wzniesiona w 1013 roku przez zakon benedyktynów. Fasada i ściany tej budowli udekorowane są biało-zielonymi, marmurowymi inkrustacjami geometrycznymi. Obok kościoła znajduje się klasztor oraz ufortyfikowany pałac biskupów.
Cały kompleks położony jest w jednym z najwyższych punktów miasta i stanowi jedno z najbardziej malowniczych miejsc sakralnych w całej Toskanii, które bezwzględnie warto zobaczyć. Otoczony jest on murami obronnymi, pierwotnie wzniesionymi przez Michała Anioła podczas oblężenia Florencji. Obecnie wewnątrz murów znajduje się cmentarz Porte Sante. Fasada kościoła pochodzi najprawdopodobniej z początków budowy kościoła, a jej górna część została dobudowana co najmniej w XII wieku. Orzeł na szczycie fasady, stanowiący jej zwieńczenie, to symbol Arte di Calimala, tj. gildii kupców odzieżowych, którzy finansowali utrzymanie kościoła od XIII w.
W bardzo interesującym miejscu Florencji, przy placu św. Krzyża znajduje się kościół Santa Croce, czyli kościół p.w. Świętego Krzyża. Jest to największa świątynia franciszkańska na świecie i jedna z najważniejszych świątyń w ogóle w całych Włoszech. Legenda głosi, że Santa Croce zostało założone przez samego św. Franciszka. Jej budowa została rozpoczęto w 1294 i trwała prawie 150 lat. Wzniesiona została na planie krzyża egipskiego. Piękna, neogotycka, marmurowa fasada oraz dzwonnica zostały dobudowane w XIX wieku. Fasada to projekt żydowskiego architekta Niccolo Matasa z Ancony. Do dzisiaj zresztą podziwiać można na samym szczycie górnej części fasady niebieską gwiazdę Dawida.
Kościół został zamknięty dla odwiedzających 20 października 2017 roku do odwołania, w następstwie wypadku podczas którego śmiertelnie ranny został turysta z Hiszpanii.
Dodatkową atrakcją na placu przed kościołem jest pomnik przedstawiający Dantego Alighieri.
Panoramy Florencji, tak często oglądane w przewodnikach turystycznych, przedstawiają zwykle bardzo charakterystyczny kościół o wielkiej kopule. Tym ciekawym kościołem zlokalizowanym w samym centrum Florencji jest Katedra Santa Maria del Fiore.
Budowę świątyni na planie krzyża łacińskiego, rozpoczęto w 1296 roku (w miejscu istniejącego kościoła św. Reparaty - dla uczczenia zresztą tego faktu na portalu głównym umieszczono jej posąg). Budowa trwała 140 lat. Miejsce transeptu zajęło ośmiokątne prezbiterium zwieńczone kopułą (to właśnie ten element jest tak doskonale widoczny z każdego wzgórza w mieście). Konkurs na projekt tej kopuły wygrał Filippo Brunelleschi w 1420 roku, później nad jej sklepieniem zbudowano latarnię zwieńczoną złocistą kulą. Powstanie tego nowatorskiego dzieła jest uznawane za początek ery renesansu, a sama kopuła do dzisiaj pozostaje największą ceglaną kopułą jaką kiedykolwiek wybudowano. Najpóźniej ukończonym elementem kościoła była fasada. Nigdy nieukończoną elewację, zaprojektowaną przez Arnofla di Cambio, zburzono i ogłoszono konkurs na jej wykonanie. Trwał on blisko 300 lat i dopiero w 1887 roku projekt Emilia de Fabris został ukończony.
Wspomniana fasada została wykonana w stylu gotyckim, później uzupełnionym o elementy neogotyckie. Do jej wykonania użyto marmuru w różnych kolorach, który sprowadzano z: Carrary biały, Prato zielony, a Maremmy różowy. Kolorowy kamień ułożony w geometryczne wzory zdobi wszystkie ściany katedry. Wewnętrzny trójnawowy podział akcentują wystające pilastry. W niszach, tuż powyżej górnej linii drzwi wejściowych umieszczono rzeźby, a pomiędzy pilastrami znajdują się trzy portale ze scenami z życia Marii Panny w tympanonach. Pola fryzów zdobią figury apostołów i Marii z Jezusem. A dodatkowo fasadę zdobią trzy, bardzo zdobne rozety umieszczone powyżej drzwi wejściowych.
Kompleks katedralny na Piazza del Duomo, poza budowlą katedralną, obejmuje baptysterium i dzwonnicę Giotta. Te trzy budynki, wspólnie, wpisane są na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Fragmentem tej niesamowitej budowli, który zasługuje na szczególną uwagę, bez wątpienia są drzwi baptysterium. Wrota te, wykonane z brązu i pozłacane, zwane Drzwiami Raju, powstałe w XV wieku, wykonane zostały przez Lorenzo Ghibertiego. Ich oryginał jednak znajduje się w muzeum Museo dell’Opera del Duomo, a baptysterium zdobi dzisiaj kopia, równie piękna trzeba przyznać.
Kościół San Salvatore al Monte na wzgórzu zwanym Górą Krzyży, poniżej Bazyliki San Miniato, to przykład świątyni, która spodoba się tym, którzy wolą mniej monumentalne i zdobne kościoły. San Salvatore powstał na miejscu ogrodu i kaplicy franciszkanów. Prosta fasada jest tynkowana dwukolorowo, a wejście obsadzono cyprysami. Poza portalem i małymi oknami elewacja jest wyjątkowo prosta.
We wnętrzu bez wątpienia da się zauważyć franciszkański nakaz ubóstwa i prostoty. Poza surowymi ścianami kamiennymi i tynkami w dwóch kolorach niewiele tu zdobień. Doryckie pilastry skrywające boczne kaplice z nielicznymi obrazami i drewniany krucyfiks na ołtarzu to eleganckie i wyrafinowane, a przez to bardzo interesujące wnętrze. Najbardziej śmiałe w całym wystroju są witraże w malutkich oknach, które od razu po wejściu do świątyni zwracają swoją uwagę.
Począwszy od XVI wieku kościół i klasztor doznawał wielu uszkodzeń i stopniowo niszczał - co niestety widać - aż w końcu franciszkanie przenieśli się do innej lokalizacji. Od niedawna przydzielono temu miejscu wspólnotę, która przede wszystkim angażuje się w ewangelizację, co stanowi kontynuację historii i duchowości San Salvatore. Podjęto wiele inicjatyw mających na celu promocję i odbudowę kompleksu. Ponieważ dla wielu odwiedzających jest on mało interesujący z uwagi na swój ascetyczny charakter i położenie na wzgórzu, to niewiele w tym miejscu turystów. Pozwala to na samotną kontemplację i zwiedzanie bez obawy o przeszkadzające tłumy, co jak dla mnie jest ogromną jego zaletą.
Poza świątyniami chrześcijańskimi swoje przedstawicielstwa we Florencji mają również inne wielkie religie świata. Piękną budowlą w samym centrum miasta jest bez wątpienia Wielka Synagoga. Po zjednoczeniu Włoch i likwidacji getta Żydzi korzystając z praw obywatelskich sfinansowali budowę synagogi, która była budowana w latach 1874-1882. Niemal nietknięta przetrwała II Wojnę Światową. Wniesiona została w stylu mauretańskim, a zaprojektowali ją Mariano Falcini, Vincenzo Micheli oraz Marco Treves. Do jej budowy zastosowano granit i trawertyn, a kamień węgielny przywieziono z samej Jerozolimy. Fasadę wieńczą dwie wieżyczki, a całą świątynię wielka miedziana kopuła.
ZABYTKI - PLACE
We Florencji jest sporo placów, które zawsze są pełne turystów. Często sprawiają wrażenie ogromnych dziedzińców otoczonych interesującymi budowlami. Bywają galerią dla pomników i miejscem spotkań. To tu znajdziemy ogromne posągi, piękne fontanny i ławeczki zawsze gotowe aby na nich usiąść i odpocząć. To z nich właśnie podziwiać można pałace, bazyliki i ulicznych sprzedawców, których rzecz jasna nie brakuje.
Plac Piazza della Santissima Annunziata z posągiem konnym Ferdynanda Medyceusza i fontannami morskich potworów, jest właśnie jednym z takich miejsc. Bazylika Santissima Annunziata, czyli Zwiastowania NMP oraz pozostałe renesansowe budynki z arkadowymi portalami tworzą niesamowite wrażenie i pozwalają przenieść się w czasie do XV wieku. Jedna z budowli (na zdjęciu), czyli dawny szpital, do dzisiaj pod arkadami ma słynne koło, gdzie przed wiekami można było anonimowo pozostawić noworodki, przez co do dzisiaj nazywany jest sierocińcem.
Kolejnym z głównych placów historycznego centrum Florencji jest Piazza Santa Croce, który bierze swoją nazwę od Bazyliki Santa Croce, której główna fasada wychodzi właśnie na ten plac. Wielki plac od początku istnienia był miejscem festiwali, spotkań i uroczystości miejskich. Do dzisiaj, co roku w czerwcu na placu przygotowywane jest pole piasku dla gier Calcio Fiorentino (turniej historycznej piłki nożnej - gdzie boks i zapasy są dozwolone).
Inny równie ważny florencki plac to Piazza della Signoria. Poza galerią Loggia dei Lanzi mieszczącą wiele znanych rzeźb, zobaczyć tu można interesującą fontannę Neptuna, kopię posągu Dawida dłuta Michała Anioła, czy też konny posąg Kosmy I. Plac otoczony jest pięknymi pałacami, wśród których na szczególną uwagę zasługuje Pałac Vecchio, w którym znajduje się siedziba władz miasta.
ZABYTKI - PAŁACE i INNE BUDYNKI
Bezapelacyjnie najbardziej znanym z pałaców Florencji jest Pałac Palazzo Vecchio, który jest dawną siedzibą rady miejskiej, przy Piazza della Signoria. Obecnie jest to siedziba burmistrza Florencji i urzędów miejskich. Z uwagi na fakt, że budowla mieści wiele wspaniałych pomieszczeń i dzieł takich twórców jak m.in. Agnolo Bronzino, Ghirlandaio, Giorgio Vasari, Michał Anioł, Donatello i Verrocchio jest to również jedno z ciekawszych muzeów w mieście, które zdecydowanie warto odwiedzić. Monumentalny charakter Palazzo Vecchio sprawia, że widoczny jest on z wielu miejsc miasta. Góruje on nad innymi budynkami i jest bardzo interesującym elementem panoramy Florencji.
Pałac zastał zaprojektowany przez Arnolfo di Cambio w kształcie masywnego bloku na planie czworokąta. Trzykondygnacyjną budowlę zdobi charakterystyczna, wysoka wieża z tarasem i zegarem. Budowę pałacu rozpoczęto w 1299 r., a ostatnią wieżę ukończono w 1310 r. Prostą wieżę, podobnie jak główną bryłę gmachu, wieńczy dwukondygnacyjny ganek obronny z blankami w kształcie jaskółczych ogonów. Architektura budowli dodaje jej militarnego charakteru, mimo, że od początku był to cywilny budynek.
Wewnątrz Pałacu Vecchio znajduje się wiele sal, z których najbardziej znaną jest Izba Pięciuset, do której prowadzą słynne, szerokie schody Vasariego.
Budynek, w którym obecnie znajduje się Galeria Uffizi to dzieło Giorgio Vasariego stworzone na zlecenie Kosmy I Medyceusza. Pierwotnym przeznaczeniem budynku była funkcja biurowa. Miał on mieścić florenckie urzędy administracyjne i sądownicze (stąd nazwa - uffizi, co znaczy urzędy). Gdy w 1581 roku budowa Ufizzi została ukończona, na najwyższym piętrze pałacu powstała galeria dla umieszczenia tam kolekcji dzieł sztuki zgromadzonej przez rodzinę Medyceuszy. To rozpoczęło karierę tej budowli jako galerii sztuki. Teraz ten wspaniały budynek to miejsce, w którym znajdują się jedne z największych dzieł Botticelli'ego, Leonarda da Vinci, Belliniego, Michała Anioła, Rafaela, Rembrandt'a czy Caravaggia. Wśród zbiorów odnaleźć można również ciekawą galerię malarstwa polskiego, w tym np. portrety królów Marcina Kobera. Na interesującą bryłę całego kompleksu składają się dwa budynki połączone nadrzeczną galerią oraz wewnętrznym dziedzińcem. Na parterze w filarach galerii zbudowano nisze mieszczące posągi znanych osobistości Toskanii, które widać na fasadzie od strony rzeki.
W 1993 r. samochód-pułapka eksplodował przy ulicy Via dei Georgofili, a eksplozja uszkodziła część pałacu, zabijając 5 osób. Niestety części zniszczeń do dzisiaj nie udało się odbudować.
Ocena końcowa: 8,4 pkt.
Komentarze
Prześlij komentarz